Vijf vragen
Vijf vragen aan de kinderen van Addi
Hoe was het om als kind van een heuse kunstenares op te groeien? Kunnen jullie een voorbeeld geven?
Onze jeugd is doordrenkt van bezoeken aan galeries, musea en de geur van olieverf en terpentijn. Overal werden we mee naar toegenomen. We hebben van jongs af aan veel tijd doorgebracht in mama’s studio. We waren dan of zelf aan het tekenen, of we waren haar aan het observeren, terwijl zij aan het lesgeven of portretteren was. Het was een drukke en gezellige boel. In de zomervakanties heeft ze een periode tekenworkshops gegeven in het Van Gogh Museum in Amsterdam. Hier nam ze ons ook mee 
naar toe, als we daar zin in hadden. Dan mochten we mee met de cursisten en tekenden wij, net als de cursisten, allerlei leuke plekken aan de Amsterdamse grachten. Plekken waar ze zelf graag kwam. De zomervakanties waren sowieso volgepland met cultuurbezoeken. Daarom sloten we samen met onze vader een deal met haar: we zouden voortaan alleen ’s ochtends iets cultureels doen, zodat we ’s middags iets anders konden doen. Doordat mama ook antieke kunst verzamelde, kwamen we veel bij veilingen, beurzen en antiquairs. Intussen werkte onze vader bij Ilford Foto en kwamen we in contact met bekende fotografen en mooie fotografie exposities. Het was een leuke tijd.
Waar haalde jullie moeder haar inspiratie vandaan?
Zij werd geïnspireerd door het dagelijks leven: de mensen om haar heen, haar geboorteplaats Vlaardingen en alles wat met de zee en scheepvaart te maken had. De natuur en de mode hebben haar altijd geboeid en vormden altijd een mooi onderwerp om te schilderen of tekenen. Mama hield van reizen en de verre landen en de ontmoetingen met de mensen aldaar vormden een belangrijke inspiratiebron. Ze heeft tijdens haar opleiding aan de kunstacademies van Den Haag en Amsterdam verschillende vakken kunstgeschiedenis gevolgd en zij raakte hierdoor bijzonder geïnteresseerd in de Egyptische kunst. Als ze met de schoolklassen waar ze les gaf op reis ging naar Londen, bezocht ze steevast het British Museum met zijn gigantische afdeling Egyptische kunst. De leerlingen kregen dan ter plekke tekenopdrachten, maar zelf tekende ze er ook heel wat af.
Wat is (van ieder van jullie) het favoriete werk van jullie moeder? Waarom?
Desiree: ‘Mijn favorieten zijn de meer wilde houtskool en krijttekeningen van modellen op gekleurd papier. Ze was dan helemaal op haar gemak.’ Juliette: ‘Ik vind haar schetsen fantastisch. In één lijn kon ze al iets heel duidelijk uitbeelden. Ze heeft zelfs een keer de kat samen met de stoel waar de kat op lag in één lijn op papier gezet.’ Fred: ‘Haar olieverfportretten van haar vader en mijn vader, Fred sr. Die portretten zijn zo levendig, dat het lijkt alsof mijn opa en vader elk moment uit de lijst kunnen stappen.’
Jullie moeder was haar tijd behoorlijk vooruit en avontuurlijk ingesteld. Kunnen jullie daar wat over vertellen?
Dat klopt. Zij had een open houding en wijde blik. Ze stond voor alles open, vond niet veel gek en op veel uitnodigingen heeft ze ja gezegd. Daardoor heeft ze ook veel meegemaakt. De avonturen in Londen, de liefdesperikelen met papa, Salzburg en Chicago, die je in de biografie beschreef, zijn hier goede voorbeelden van. Ook was ze haar tijd misschien vooruit in het breken met het traditionele gedachtegoed dat in de periode na de oorlog heerste. Onze grootouders hadden een heel andere toekomst voor mama in gedachten. Toch had zij duidelijk een droom voor ogen, die zij probeerde te bereiken. Uiteindelijk heeft mama in totaal twaalf jaar in het buitenland gewoond en ze heeft daar vele mooie herinneringen aan overgehouden.
Wat is de belangrijkste levensles die jullie van jullie moeder hebben geleerd?
Om altijd optimistisch te blijven, wat het leven je ook brengt. Onze beide ouders zijn altijd zeer optimistisch geweest, terwijl ze zelden iets vanzelf hebben gekregen. Wij hebben ook weleens gedacht: “Waar halen ze het vandaan?!.” Ze hebben nooit iets aangevochten. Ruzie met de buren? Ze dachten er niet eens aan. In de winkel, mensen op straat, mensen die bij hen thuis klusjes deden; Iedereen werd met respect behandeld en gastvrij ontvangen.